نه میشه با تو سر کنم ....... نه میشه از تو بگذرم!!

یه خانواده ای رو میشناسم که تشکیل شده از یک مرد٬دو زن٬و دوبچه!! مرد این خانواده با دو همسر به طور همزمان تو یک خونه زندگی می کنه!!هر بار که این خانواده رو می دیدم یه نگاه نفرت باری به اون مرد میکردم و مثل همه با یه قضاوت سرسری ازشون می گذشتم.زن اول این مرد٬بچه دار نمیشه.بعد از بیست سال زندگی با زن اولش٬ مرد دوباره ازدواج کرد. حالا دو تا بچه داره! وقتایی که برای خرید جایی میرند همه با هم می رند و امکان نداره که برای زن دوم چیزی خریده بشه ولی برای زن اول نشه!

دیروز وقتی بعد از مدتها دوباره با این خانواده برخورد کردم خیلی فکرمو مشغول کرد.رفتاراشون.مسالمت دو زن کنار یک مرد!اینکه چطور یک مرد رو بین خودشون تقسیم کردند.به زن بی فرزند فکر کردم.خودم رو گذاشتم به جاش.قدرتش رو تحسین کردم....صبرش رو!! به مرد فکر کردم که چه شرایط سختی بوده براش.به سنت ها و افکار سنتی این خانواده فکر کردم.به زن دوم فکر کردم.به داشتن موهبتی که خودش به دستش نیاورده ولی به خاطرش تحسین شده!! به زن اولی که عقیم بودنش اونو مجبور کرده که قدم به قدم صبر رو یاد بگیره...از خودگذشتگی رو!! به بچه ها فکر کردم٬به محبتی فکر کردم که مادر عقیم بهشون داشت.به نگاهی مهربون و پر جسرتی که زن اول به بچه ها داشت و من می دیدم  فکر کردم!!...به مهری که آشکارا بینشون موج می زد!!

دیروز برای اولین بار به اون مرد حس خاص و خوبی داشتم.اونو با مردایی مقایسه کردم که بخاطر عقیم بودن همسرشون بدترین رفتارهارو باهاش انجام می دند.به مردهایی فکر کردم که زن های عقیم شون رو از همه ی حق ها محروم می کنند.مردهایی که از زندگی٬ برای زن های بی فرزند بی گناهشون  جهنم  سوزانی میسازند که باید بسوزه و بسازه!!...با خودم گفتم یک تار موی این مرد شرف داره به خیلی های دیگه که تو شرایط مشابهش بودند ولی حتی انسانیت رو هم زیر پاهاشون له کردند! حتی ساده ترین حق های انسانی اون زن رو هم ازش گرفتند و به احترام و محبتی که این مرد به زن اولش داشت تو دلم آفرین گفتم.........با خودم گفتم در بعضی شرایط ها بعضی رفتارها اجتناب ناپذیره.و با افکار سنتی و آنتیکی که این مرد داره باز هزار بار جای شکرش باقیه!!

*من این عمل و طرز تفکر رو به هیچ وجه تایید نمی کنم.منم می دونم هزار راه دیگه وجود داره..مثلا سرپرستی یه بچه یا..... ولی دقت کنید من خودم رو در شرایط فرهنگی اون خانواده قرار دادم.وگرنه در کل همچین رفتارها و روش های زندگی و تفکر برای من منسوخه.از یه مرد ۵۰ ساله انتظار های مدرن نداشته باشیم.!

**هر بار میخوام یه تغییری تو وبم بدم وسواسم دیوانم می کنه...حالا هزار جور آهنگو عوض کردم تا آخرش اینو گذاشتم....حالا انگار میخوام ماهواره بفرستم فضا!! :))

***دیشب فیلم ((امشب٬شب مهتابه)) رو دیدم.انقدر گریه کردم که همونجور تو گریه خوابم برد.تمام شب هم کابوس میدیدم و تو خواب گریه می کردم.وقتی هم بیدار شدم باز گریه کردم.سندرم گریه گرفتم گمونم.

---

---

....کم کم درختی کهن شدم/ که باد٬حضورش را به هیچ می گیرد/و باغبان جوابش می کند/اما در سرم هزار کلاغ ناشی /نت معشوش وحشتم را قار می زند/و من دلم می خواست/به گونه ی گیلاسی/در خامه ی لبان تو پنهان شوم/و بگویم:دنیا  دروغ است/دروغ است/دروغ....

ولی در زندگی لحظه هایی هست/که مثل مرگ٬مچ آدم را میگیرد/و پلک طفره به کاری نمی آید/باید دید/ماهی می داند که در دام تضاد/تنها خودش را زخمی می کند/با این همه٬سرشت ناباوری٬تقلاست/آه/تقلا تقلا/و خارپشت بعضی/در گلوگاه باور.........

((خاطره حجازی))

 

پ.ن:(بعدا اضافه شده !! :دی )شاید بهتر بود این شعر و این عکس تو پست جداگانه ای باشه ولی حس این روزهام به اندازه ی این شعرو عکس داغون و وحشیه!!...دیگه هم در مورد این عکس هیچ توضیحی نمیدم.دوس دارم اینجا باشه و هست.همین!