حال ِ من دست ِ‌خودم نیست!

نفس می کشم و ریه ام تعجب می کند از این همه بیهودگی....فرار می کنم از چشمانی که روز تا شب آفتابگردان ِ چشمان ِ من است.....
نجاتم دهید,مرا می بلعند....فرار می کنم تا ببینم که در انتهای کوچه ی بن بست در خانه ای را می شود کوبید؟!......

نفس می کشم و بازدمم خفه می شود!

خنده
که می کنم دلم می گیرد..مات می شوند وقتی می بینند آبستن شده
ام...سلولهایم تو را صدا می زنند و این بار زنی پیدا شده که در "چشمانش"
موجودی را پرورش می دهد!

تنها شده ام ! گرچه هیج وقت هیچ کس صندلی ِ کنار دست ِ مرا پر نکرد..تنها شده ام!

گاهی حتی دلت می خواهد دشمنت هم که شده کنارت نفس بکشد تا با آزار دادنت اثبات کند که تو زنده ای.......

چیزی در گلویم است که شاید ..باید...بالایش بیاورم........

چشمانش را !!....چه زود از ذهنم می پرد ..مثل ِ مزاحمت ِ وحشی ِ یک کلاغ....

نجاتم دهید,شاید حتی به دستان ِ یک دوست هم نیازی نباشد!   پاهایم در چشمانش فرو رفته که نمی تواند قدمی بردارد و از من دور شود؟؟

چشمانم ابری شد نازنین...چترت را باز کن...من آزارت خواهم داد!............

فردا که صبح شود..خورشید را دوباره عاشقانه خواهم پرستید.....مرا به صبح برسانید....سریعتر...سریعتر....

پ.ن: دیگه جز تو کسی نیست....
تو بمان با من..تنها تو بمان....جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب
من فدای تو به جای همه گل ها تو بخند
تو بخواه
پاسخ ِ‌ چلچله ها را تو بگو...قصه ی ابر هوا را توبخوان
تو بمان با من تنها تو بمان...........در  دل ِ ساغر ِ هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه ی جانم باقی ست
آخرین جرعه ی این جام ِ‌ تهی را تو بنوش
(مشیری)